باراک اوباما رئیس‌جمهور منتخب بود . جنگ افغانستان بزودی دوباره جدید شد . اما چرخ‌های سیاسی به کندی می‌چرخید و هر تغییری که برای جنگ در نظر گرفته می‌شد ، به اندازه کافی بعید به نظر می‌رسید که به دسته خود برسد ، که هنوز درگیر firefights بود . نشستن در خانه ، به دنبال مادر بزرگش ، سوتو را برای دور بودن احساس گناه کرد . هنگامی که فرصت بازگشت به دره را فرا گرفت ، خیالش راحت شد .
او بر روی خبره‌ای بدی فرود آمد . سه سرباز دیگر نیز در حالی که او رفته بود به ضرب گلوله کشته شدند و یک موشک با موشک یا راکت برخورد کرد و سقوط کرد . بسیاری از افراد داخل ساختمان با دست‌پاچگی بیرون رفتند ، اما یک گروهبان کشته شد . افول یک ضعف دیگر در برنامه‌های آمریکا برای افغانستان را آشکار کرد : بی‌میلی نیروهای افغان . پس از اینکه بالگرد به زمین برخورد کرد، سربازان کارآزموده افغانستان سعی کردند تا آن‌ها را به کمک مسافران و خدمه پرواز دهند . افغان‌ها امتناع کردند . آن‌ها گفتند که این گروه در برنامه خود نبودند .
دیدگاه‌های سوتو در مورد جنگ شدیدتر شده بود ، و او نمی‌خواست آنچه را که می‌دانست سرکوب کند . سربازان آمریکایی قصد نداشتند تا با گفتگوهای شیرین با شورشیان یا پروژه‌های توسعه دست به دست هم دهند ، و آن‌ها قصد نداشتند با اعدام کردن شبه نظامیان در اطراف این پاسگاه ، و تلاش برای بازدید از روستاها در روز ، آن‌ها را شکست دهند . در اخبار منتشر شده در مورد جنگ ، افسران ارشد گفتند که آن‌ها باید چه چیزی بگویند - در مورد آموزش نیروهای افغان به نیروهای افغان ، در مورد پیروزی بر مردم افغان ، در مورد شکست طالبان . The چیزی را که او دید نگفت : که بیشتر افغان‌ها در این دره به این مساله علاقه‌مند نبودند ، که ارتش افغانستان تنها تحت حمایت آمریکا باقی ماند و واحدهایی مثل او بیشتر وقت خود را صرف نگهداری و زنده ماندن کردند .
هنگامی که یک سرهنگ برای گشت زنی کوتاهی از این پاسگاه دیدن کرد ، این شرکت سربازان را جمع کرد تا او را برای سفر خود بیرون ببرند . سوتو صدای او را شنید که منتظر ماند تا بعد از حمله بالگردهای توپدار به آنجا رسیدند . او " ، سوتو s . او ارتش خود را به عنوان یک سازمان بزرگ صنفی دید ، شعارهای زیادی سر داد در حالی که سربازان در جزئیات unforgiving برنامه‌هایی که کار نمی‌کردند ، زندگی می‌کردند . در حالی که زمستان در راه بهار بود فکر کرد : ما اینجاییم . ما به این دلیل اینجا هستیم که یک واحد دیگر به اینجا آمد و راه افتاد ، و ما جای آن‌ها را گرفتیم و هیچ‌کس نمی‌داند چه کار دیگری باید انجام دهد . او به نوعی از جنگ‌های طولانی تبدیل شده‌بود . هدف او این بود که دوست خود را زنده نگاه دارد .
پس از آن دستور رسید که سربازان به بالای صخره حمله کنند .
نور کم‌رنگ شد . آبی عمیق و عمیق به رنگ سیاه درآمد . Soto سوتو را از کلاهخود خود پایین آورده بود ، بنابراین در مقابل چشم shooting قرار گرفته بود و با لیزر هدف‌گیری شده بود . یک خط سبز ظریف که از پوزه تفنگ او اویزان بود - برای هر کسی بدون تجهیزات دید شب دیده می‌شد ، که به نحو درخشانی به سبک دوم روشن بود .
ستاره‌ها پدیدار شدند . ستوان اسمیت ، فرمانده جوخه ، برای این دره تازه بود ، تازه از مدرسه رنجر ضرب گرفته بود. او آمادگی جسمانی ، اشتیاق و درک تاکتیکی را از خود نشان داد . او یک گروهبان سابق پرسنل بود ، همان رتبه را که کاکس در اختیار داشت ، که به او درجه‌ای از lieutenants جدید می‌داد که معمولا ً به دست نمی‌آمد . اما پیش از این در پیاده‌نظام خدمت نکرده بود ، و گروه او مایل نبود به او اجازه عبور بدهد . گفتم : فهمیدم که تو تازه‌کار هستی ، متوجه شدم که پاهای تازه داری . نمی‌خواهم یک دوست دیگر را از دست بدهم ، یا زندگی خودم را از دست بدهم ، چون تو داری سعی می‌کنی خونسرد به نظر برسی .
نقشه اسمیت از the خواسته شده‌بود تا موقعیت را پیدا کنند و جاده را تماشا کنند ، آماده بودند که اگر کسی به آن‌ها نزدیک می‌شد ، هشدار بدهد . آن‌ها در یک پرونده رفتند . سوتو فرا رسیده بود . در نزدیکی مرکز گشت ، اپراتور رادیویی با گوشی موبایل ، گوشی پایش ، نشسته بود . او یک liner poncho پهن کرده بود و یک جیره M.R.E. را باز کرده بود و انتظار داشت که چند ساعت کار آسانی باشد .
منبع سایت سربازی